Bir İç Dünya

Dil Ve Anlatım dersi için yazdığım bir öykü..İlk defa yazdığımı belirtmek isterim.

Günlerden cumartesiydi.Hava gündüz vakti güneşli olmasına rağmen akşama doğru iyice kapatmıştı.Yağmur havasıydı bu.Gri,kasvetli ve tuhaf derecede sıcak.Yağmurun bir türlü yağmamasından dolayı oluşan bu kasvetli havanın basıncı genç kızın başını ağrıtmıştı."Yağmur yağsa da şu kahrolası ağrıdan bir an önce kurtulsam."diye düşündü kız.İlaç kullanmaktan nefret ederdi,onun yerine insan iradesine inanırdı.Herhalde baş ağrısının bir süre sonra kendiliğinden geçeceğini düşünmüştü.Her şeyi göklerden beklememek lazımdı.

Biraz temiz hava almak için dışarı çıkmıştı genç kız.Evine gidince ödevlerini yapacak,sonra da en sevdiği diziyi seyredecekti.En azından şimdilik planı buydu.Biraz mutlu olmayı hak ediyorum sanırım,diye geçirdi içinden,öyle her şeyi kafaya takarak olmaz bu işler.Daha para biriktirecekti,kendine bol bol kitap alacaktı,öyle söz vermişti kendine.Çok okuyup adam olmak istiyordu,ve tabii ki de kim olduğunu insanlara göstermeyi.Sonra da biraz güzelleşecekti,belki kilo verir veya saçlarını boyardı.Böylece kendinden başka kıskanacak kimsesi olmayacaktı.

Eve doğru giderken bir kız gördü;yanında arkadaşıyla dolanıyordu.Kız olukça güzeldi;duru bir teni,düzgün saçları,mavi gözeri ve kocaman bir gülümsemesi vardı.Tabii ki normalde nasıl biri olduğunu bilemezdi ancak dışarıdan göründüğü kadarıyla oldukça mutluydu.Niye ben de böyle olamıyorum,diye düşündü genç kız,neden sorun onlarda değil de bende?Bir süre boyunca böyle düşündü durdu.Evine doğru yürürken bir anda duruverdi."Ya ben deli miyim?Bunca zamandır durmadan ağlayıp sızlanıyorum.Onca test yaptırmadım mı?O testlerden aslında farklı biri olduğum ve bu farklılığın iyi anlamda olduğu anlaşılmadı mı?E ben hala ne diye sızlanıyorum o zaman?"

Aslında dışarıdan pek göstermesem de zekiyim,diye düşündü,o sırada yüzünde bir tebessümle yavaşça yürümekteydi."Madem ben büyük adam olmak istiyorum,o zaman insanların beni görmesine izin vermeliyim.Kutunun dışına çıkmalıyım artık."dedi ve bir anda kahkahaya boğuldu.Kutu deyince aklına Var Mısın yok Musun'daki Hamdi Bey gelmişti.

Artık eve iyice yaklaşmıştı.Geçecek tek bir trafik lambası kalmıştı.Geçtikten sonra da eve doğru hızlı adımlarla ilerleyip sonra biraz kestirecekti.Son kararı buydu,dizi izlemekten vazgeçmişti.Kapının anahtarını çevirirken bile kafasında plan yapıyordu.Belki de bir arkadaştan yardım almalıyım,diye düşündü ayakkabılarını çıkarırken,belki bir fikir almak işe yarayabilir.

Soyunup uyumadan önce genç kızın canı tek bir şarkı dinlemek istedi.Şarkıda "Hiçbir şey gerçek değil ve hiçbir şey takmaya değmez.Hayat gözler kapalıyken daha kolay" deniliyordu.Şarkı esnasında aklına bir şey geldi kızın.Bir not defteri tutacak ve düşüncelerini oraya yazacaktı.Böylece bir nebze de olsa rahatlayacaktı.Evde boş bulduğu bir not defterine ilk olarak şunları yazdı yatmadan önce:"Sokaktaki kediyi bile kıskanacak kadar salak değilim ."

Başını yastığa koyup uykuya dalarken gülümsüyordu.Kediyi düşünüyordu.