Tek Gün.

Her zamanki gibi kafası rahat,uykusunu pek alamamış,gördüğü rüyayı hatırlayamaz ve dün neye kızdığını anımsayamaz halde uyandı. Her sabah olduğu gibi bir masumluk vardı üstünde,hoş duygular vardı içinde ama..Anlamsızlardı. Elbet bu da geçecekti. Kahvaltısını yapıp annebabakardeş üçlüsünü onlar uykudayken usulca öpüp atmıştı kendini okul yoluna. ''Oku oku nereye kadar be kardeşim'' diye söyleniyordu yolda. Şunun şurası hayatı başlayalı 16 sene olmuştu ve 10 senedir okula gidiyordu. E okul bitince iş bitmişyordu asıl iş o zaman başlıyordu. İş hayatına atılacaktı o zaman da. Nerede? Ne zaman? Ne şekilde? Bunları bilemezdi ama hayallerinin hepsini geciktiriyordu bunlar birtek bunu biliyordu. ''Ne yani ben ders olsun iş olsun hep çalışacak mıyım?'' diye söylendi içindeki tembel ses. Sonra allak bullak bir ifadeyle bu düşünceleri kafasından uzaklaştırmaya çalıştı. Neyse gelecek için daha çok vardı, sadece haftanın ilk dersi olan fizik dersini düşünmek istedi. Ona odakladı kendini. Okul bahçesinden içeri girdi ve her sabahki olaylar tekdüze sıralandılar.. En arkadaki cam kenarında olan sırasına geçerken hoşnutsuz bir ifade vardı yüzünde. Sıra arkadaşı ''birşey mi var?'' diye sorunca '' yok birşey'' diyerek kestirip attı. Bugünün başladığı gibi bitmesini istiyordu. Sınıfta herkes kendi halindeydi yine. Kafasını çevirip dışarıya baktı. Koca çınara dalmıştı gözü. İnsanları izlemekten daha huzur vericiydi. Mutlu olmadığını hissediyordu. Mutsuz olmak için bir sebebi yoktu aslında. Mutlu olmak içinde yoktu ama. Sadece boşluk vardı, doldurulması gereken bir boşluk. Okul çabuk bitmişti. 6 ders ne de çabuk geçmişti. Eve gidip yarım kalan uykusunu tamamladı. Uyandığındaysa yemeğini yedi ve ödevdi dersti ne varsa aradan çıkardı. Biraz televizyona baktı, biraz müzik dinledi. Bir günü daha böylece bitirdi. Odasının ışığını kapadı yatağa uzandı kulaklıkları taktı ellerini başını altına alarak tavanı izliyordu. En başta sadece bir karaltıydı ama şimdi gözleri karanlığa alışmıştı. Uzun süre o vaziyette kaldı. Sonra göz kapakları düşmeye başladı ve uyuyakaldı. Bir gün daha bitmişti. Uyudu ve rüyalara daldı ama uyandığında yine hiçbirini hatırlamayacaktı, sadece adı olan birşeydi onun için..Rüyaydı.

00:36:12 - 00:36:32

...
V : ''İnsanlar hükümetlerinden korkmamalı, hükümetler insanlardan korkmalı.''
Evey : ''Bunu binaları havaya uçurarak mı sağlayacaksın.''
V : ''Binalar semboldür. Yok etmenin bir sembolü. Sembollere insanlar güç verir. Tek başına semboller anlamsızdır. Ama yeterli sayısa binaları uçurmak dünyaları değiştirebilir.''
V for Vendetta.